Дали е ова најдобриот момент еднаш и засекогаш да се свртиме кон мајката природа, или сепак би било подобро да се даде шанса на малку посилна хемија?! Прашање кое веројатно ги мачи сите припаднички на понежниот пол.
Веќе го знаете чувството кога ќе слушнете за ефикасноста на одреден природен препарат и потоа го користите со месеци без видливи резултати. На крајот, разочарани, и се враќате на хемијата и одеднаш сè изгледа многу подобро и поефикасно.
Но, дали е тоа навистина така?
Последните истражувања на стручните лица покажаа дека природните состојки сепак се најдобри. На пример, во Индија, побарувачката за природни производи за нега на кожата нагло се зголемува и домашните производители прават сè за да обезбедат чисти компоненти за производство на истите производи. Јасно како ден – сите ние сè уште копнееме по чисти производи без хемикалии. Како што се масло од јојоба, масло од арган, сок од јаболко и сок од лимон. Мотото важи за сите нив – и однадвор и од внатрешен план, и сите веќе добро знаеме како секое од овие растенија е идеално за одржување на здравјето, нели?
Друга важна точка е безбедноста, но и можната токсичност на препаратите, пред се оние како лосиони или серуми од едноставна причина што нивната моќ се рефлектира во фактот што, преку порите, влегуваат подлабоко во нашето тело. Затоа е од витално значење да се гарантира безбедноста на ваквите производи. Растителни сорти без токсични вештачки хемиски соединенија секако се побезбедни за употреба.
Покрај тоа, треба да ги имате предвид сите оние компоненти како што се парабени, вештачки бои и конзерванси, бидејќи сите тие можат да доведат до посериозни алергиски реакции. Во тој случај, секогаш е попаметна одлука да купите и да пробате козметика од билки.
И, конечно, не помалку вреден аспект – заштита на животната средина. Секој единствен производ за убавина кој содржи токсични хемиски соединенија или компоненти како што се алуминиум или олово, ќе придонесе за загадување на природата. И обратно – набавката и употребата на растителна козметика ќе помогне во зачувување на животната средина за одгледување на некои нови култури што можат повторно да се користат во производствениот процес.
