Домашните миленици на своите сопственици им даваат љубов, среќа, се дружат со нив и обезбедуваат грст придобивки, но присуството на животно во домот не секогаш носи благосостојба за секого, а има и негативна страна на чувањето мачка или куче во домот.
Домашните миленици на своите сопственици им пружаат љубов, среќа, се дружат со нив и обезбедуваат грст придобивки. Но, колку домашно милениче може да влијае на здравјето на сопственикот и дали има негативна страна во чувањето миленичиња?
Еве што велат студиите за позитивните и помалку позитивните ефекти од поседувањето домашни миленици.
Домашните миленици го намалуваат стресот и анксиозноста
Кога галиме животно, чувствуваме мир и спокојство, вели Џеф Ју, брачен и семеен терапевт за Yahoo Life. Истражувањето на Американското психолошко здружение од 2023 година на 2.200 испитаници за придобивките по менталното здравје од поседувањето домашни миленичиња покажа дека 86 отсто од испитаниците имале позитивни искуства, а вкупно 69 отсто од испитаниците потврдиле дека милениците им помагаат да го намалат стресот и анксиозноста. , додека 66 отсто рекле дека животните во куќата ги смируваат.
Кај луѓето со анксиозни нарушувања, овие проценти се веројатно повисоки, вели Ју, додавајќи дека „на луѓето со анксиозни растројства им помагаат животните во социјални услови, на состаноци или во ситуации каде што може да доживеат страв или стрес.
Истражувачите откриле дека гледањето видеа од кучиња има позитивно влијание врз студентите, иако нема толку силен ефект како личната интеракција со кучињата.
„Постојат многу докази за повеќедецениски позитивни терапевтски ефекти на животните врз луѓето“, вели д-р Ворен Нг, директор на Клиниката за психијатрија за деца и адолесценти во Медицинскиот центар на Универзитетот во Њујорк-Пресвитеријан/Колумбија, додавајќи дека во терапијата користат кучиња, мачки, птици, коњи и други животни.
Домашните миленици не прават физички поактивни
Анализата на 49 студии од 2023 година покажа дека миленичињата имаат умерено позитивно влијание врз физичката активност на сопствениците во споредба со оние кои немаат миленичиња – сопствениците на миленичиња се физички поактивни од оние кои немаат миленичиња. Слично на тоа, истражувањето од 2019 година на 694 возрасни лица кои живеат во ОК, објави дека сопствениците на кучиња имаат поголема веројатност да бидат физички активни отколку луѓето без куче. Сопствениците на кучиња ги шетаа своите кучиња во просек седум пати неделно и околу 220 минути неделно.
Домашните миленици влијаат на здравјето на сопственикот. Кучињата го штитат и здравјето на срцето, па сопствениците имаат 31 отсто помали шанси да умрат од срцев или мозочен удар отколку луѓето кои немаат кучиња. Животните им помагаат на луѓето да се справат со физичките предизвици, така што инвалидите користат кучиња како медицински помошници кои им ги олеснуваат моторните дејства и се обучени да реагираат во случаи на епилепсија, срцеви и респираторни заболувања.
Домашните миленици ја ублажуваат осаменоста (но не секогаш)
Осамените луѓе и оние кои се во изолација можат подобро да се справат со овие услови ако имаат домашни миленици. „Со своите миленици споделуваат сè – храна, засолниште, кревет… Луѓето со пореметување на спиењето утеха наоѓаат во дружење со своите миленици“, вели Ју.
Сепак, нема многу веродостојни податоци за ова тврдење. Додека сопствениците на домашни миленици исто така велат дека нивните миленици им го подобруваат животот, во студијата спроведена на Државниот универзитет во Мичиген, истражувачите открија дека нема сигурна поврзаност помеѓу сопственоста и благосостојбата за време на пандемијата COVID-19. Врз основа на тројна проценка на ситуацијата на 767 луѓе, во мај 2020 година, истражувачите открија нелогичности. Иако сопствениците на домашни миленици известија дека животните ги прават среќни, тие исто така ги наведоа и негативните аспекти на сопственоста на домашни миленици, вклучително и загриженоста за нивната благосостојба и мешањето во далечинското работење.
Згора на тоа, кога нивната среќа се споредуваше со сопствениците кои не се миленичиња, немаше разлика во благосостојбата на двете групи. Податоците беа реални, без разлика на видот на домашно милениче, колку миленичиња има сопственикот или колку сопствениците биле блиски со миленикот.
„Негативната страна на поседувањето домашни миленици е недостатокот на разбирање за грижата за нив. Има прашања за време, трошоци, простор, труд и логистика“, вели Нг. Во зависност од видот на домашно милениче и неговата возраст, „потребите на животното може да ги надминат неговите придобивки“.
Домашните миленици бараат многу внимание и труд
Преглед на 17 студии откри и позитивни и негативни ефекти од поседувањето миленичиња врз луѓето со проблеми со менталното здравје. Позитивните аспекти на поседувањето домашно милениче се тоа што тие се извор на мир и го подобруваат расположението, додека негативните аспекти вклучуваат финансиски трошоци, непослушност на животното, вина на сопственикот кој не знае како да се справи со нив и пречки за патување. .
Неможноста за финансиска грижа за домашно милениче, поточно ветеринарно лекување, е предизвик, некогаш знаат да бидат тоа поприлични суми.
„Одговорноста за здравјето и грижата може да биде скапа, исто како и грижата за сопственикот“, вели Ју, истакнувајќи дека еден пациент не си купил лекови бидејќи се грижел за своето куче.
Губењето на домашно милениче носи многу тага
Кога ќе умре домашно милениче, Ју вели дека тагата е слична на онаа при губење на саканата личност, но многу луѓе не можат да ја разберат болката што ја чувствува сопственикот на миленичето. Според анализата на 48 студии на оваа тема, ужалените сопственици на домашни миленичиња често пријавувале чувство на срам и осаменост по губењето на домашно милениче.
Истражувачите откриле дека ожалостените сопственици на домашни миленици доживуваат немоќ во однос на загубата на животно. Ова значи дека загубата може да не се смета за валидна или отворено признаена од општеството, што ги прави сопствениците да се чувствуваат уште поосамено. Затоа, терапијата и поддршката се од суштинско значење за менталното здравје и благосостојбата на сопственикот по смртта на нивниот миленик“, вели Ју.
Забележано е дека ожалостените сопственици на домашни миленици се повлекуваат во изолација, бараат социјална и религиозна поддршка, прибегнуваат кон сеќавање на домашните миленици и се фокусираат на односите со другите животни.
„Милениците можат да ги надживеат своите сопственици, па затоа треба да се земе предвид и ова прашање“, предупреди д-р Нг.
