Физичарите од Универзитетот МекМастер идентификуваа природен систем за испорака кој може безбедно да транспортира моќни антибиотици низ телото за селективно да ги нападне и убива бактериите, користејќи црвени крвни зрнца како средство.
Платформата, опишана во нов труд во списанието ACS Infectious Diseases, може да помогне во решавањето на тековната криза на отпорност на антибиотици, велат научниците.
Тие ги модифицирале, а потоа ги тестирале црвените крвни зрнца како носител на еден од единствените преостанати антибиотици отпорни на реистентност во светот: полимиксин Б (PmB), кој се смета за третман последна опција, поради неговата токсичност и штетните несакани ефекти, вклучително и оштетување на бубрезите. Се користи за борба против особено опасните и често отпорни на лекови бактерии како што е ешерихија коли, која е одговорна за многу сериозни состојби како пневмонија, гастроентеритис и инфекции на крвотокот.
Истражувачите развија начин да ги отворат црвените крвни зрнца – еритроцитите, и да ги отстранат внатрешните компоненти, оставајќи само мембрана – позната како липозом – која може да се наполни со молекули на лекот и да се инјектира назад во телото. Процесот, исто така, вклучува обложување на надворешната страна на мембраната со антитела, овозможувајќи ѝ да се залепи на бактериите и безбедно да го испорача антителото.
– Во основа, ние користиме црвени крвни зрнца за да го скриеме овој антибиотик – објаснија истражувачите. – Ги дизајниравме овие црвени крвни зрнца за да можат да ги таргетираат само бактериите што сакаме да ги таргетираат.
Тимот, под надзор на Мајкл Рајнштатер, професор на Катедрата за физика и астрономија, исто така се фокусираше на црвените крвни зрнца во претходната работа бидејќи тие се стабилни, крути и имаат природно долг животен век од околу 120 дена, давајќи им многу време да достигне различни целни локации.
– Има предизвици со многу традиционални терапии со лекови. Тие имаат тенденција брзо да се деградираат откако ќе влезат во нашиот циркулаторен систем и случајно се распоредени низ нашите тела – објаснува Рајнштатер. – Често мораме да земаме повисоки дози или повторени дози, што ја зголемува изложеноста на лекот и го зголемува ризикот од несакани ефекти.
Научниците работат на дополнителни апликации за технологијата, вклучувајќи го и нејзиниот потенцијал како платформа за испорака на лекови преку крвно-мозочната бариера и директно во мозокот, помагајќи им на пациентите кои страдаат од Алцхајмерова болест или депресија, на пример, да се лекуваат многу побрзо и директно.
