Уште од самиот почеток на пандемијата пристапот на Шведска беше јасен, државата одби а иде по чекорите на другите држави. Поточно, сè што се сметаше за главно оружје против ширењето на вирусот во другите европски земји во последната година, заклучување, полициски час, затворање на границите, задолжително носење маски и слични мерки со кои драстично се менува секојдневието животот на граѓаните, Шведска не сакаше да го примени.
Влада одлучи мерките што ги презема против пандемијата да се засноваат на докази. Нивната позиција е дека ако ги погледнете мерките што сега ги преземаат различни земји, ќе видите дека тие имаат многу малку основа во доказите.
„Она што сигурно го знаеме е познато повеќе од 150 години, а тоа е дека за време на пандемија треба да се мијат рацете заради себе и заради другите. Но, други работи, како што се затворање на границите, затворање на училишта, социјалното исклучување, генерално, немаат научна основа “, рече еден од водечките шведски епидемиолози.
Стручните лица заклучија дека затворањето носи повеќе штета отколку добро и има многу ограничен ефект.
Иако минатата есен Шведска ги засили своите мерки до одреден степен под притисок на коронавирусот, стратегијата не се промени значително. Нивната позиција е сепак дека бранот на инфекција е незапирлив и дека ќе ја погоди секоја земја на континентот со еднаква сила, без оглед на преземените мерки.
Денес, од почетокот на пандемијта, Шведска има деветта највисока стапка на инфекција во Европа и шеста најниска стапка на смртност на континентот, според Европскиот центар за превенција и контрола на болести.
Шведскиот болнички систем, со многу напор и благодарение на огромните материјални ресурси, успеа да издржи на два големи бранови на инфекција и сега е во средината на третиот, а шведските граѓани сè уште уживаат најголема слобода.
Со недели, шведската професија ја уверуваше јавноста дека пандемијата нема да се случи, и им се случи, а за некои денови над 100 луѓе починаа од коронавирус.
Тогаш истиот епидемиолог изјави: “Шведска не успеа да ги заштити постарите граѓани, ние не сторивме доволно. Требаше порано да забраниме посети на домови за стари лица и немоќни”.
Некои пишуваа за стратегијата на Шведска како опасен експеримент врз сопственото население, други ја нарекоа Шведска последната оаза на лични слободи во Европа, а трети ширеа сензационалистички приказни за „смртта на стари лица“ и лишување од кислород или интензивна нега на пациенти кои умираат.
Се појавија неколку катастрофални проекции, беше побарано апсење на водечкиот шведски епидемиолог, а тој пак, тврдеше дека шведската статистика е точна и дека најверојатно бројките се големи од причина што се реални и точни.
На почетокот на февруари, додека Шведска имаше околу 4.000 нови инфекции на 10,3 милиони жители секој ден, јавноста дебатираше дали да оди на скијање, а главниот епидемиолог во Шведска, Тегнели, одби да ги повика граѓаните да не патуваат на планините.
Во меѓувреме, започна вакцинацијата на граѓани против коронавирус, а остнува прашањето дали Швеѓаните погрешиле во стратегијата за пандемија или постапиле повнимателно?!
Во неколку реченици, шведската стратегија сега се сведува на една теорија, а таа вели:
„Луѓето кои инаку би умреле за неколку месеци умираат денес и секако тоа не е добро, но ефектите од заклучувањето ќе имаат уште пострашни долгорочни последици што не сме ни почнале да ги гледаме. Сериозно се разболуваат, уште помалку умираат и повеќето пандемии се случуваат таму каде што не ги гледаме, кај луѓе со занемарливи симптоми кои никогаш нема да побараат медицинска помош. Вирусот нема да запре додека не дојде во ќорсокак или додека не постигнеме колективен имунитет, со лежење, вакцинирање или и двете “.
