Психолози направиле експеримент на 68 деца и останале шокирани од резултатите. Дали напредната технологија модерното време или самите родители се криви за нив.Имено секое време си носи свои предизвици а денешните родители сакајќи своите деца да ги смират на најлесниот начин од најмала возраст им даваат пристап до паметните уреди каде што се е на дофат од неколку клика, од едуктивен карактер но и од деструктивен, насилен со тоа тие си го олеснуваат своето секојдневие но исто така ги потикнуваат децата на развој но дали тој развој е во вистинската насока со екраните убивајќи им ја креативноста, не можеме да знаеме. Модерната технологија целосно го завзема животот на децата и кој е крив за истото, децата, родителите, образованието или нешто трето.
Секој родител одлучува за своето дете.
Вакви реакции не очекуваа.
Екатерина Мурашова, детски психолог од Санкт Петербург, спроведе многу интересен експеримент во 2013 година. Таа побара од 68 тинејџери на возраст од 12 до 18 години да се откажат од сите свои електронски уреди; односно да ги исклучите мобилните телефони, компјутерите, телевизорите, таблетите, видео игрите и да не комуницирате со никого.
Она што им беше дозволено во тие осум часа беше да пишуваат, цртаат, читаат, пеат, шетаат и се занимаваат со слични активности.
Авторот на експериментот сакал да ја докаже работната хипотеза дека современите тинејџери не се во состојба да се окупираат себеси и дека се целосно несвесни за својот внатрешен свет.
Според правилата на експериментот, следниот ден децата имаа задача да кажат како го доживеале овој тест. Психологот ги советуваше сите учесници да го прекинат експериментот во случај на прекумерна вознемиреност, непријатност или напнатост и да го евидентираат времето и причината за нивното прекинување.
Резултатите во најмала рака беа шокантни и сметајте дека експериментот е спроведен пред десет години, кога технологијата сè уште беше многу помалку распространета отколку денес.
Од 68 учесници, само тројца го завршија експериментот – едно девојче и две момчиња. Тинејџерката осум часа ги запишувала своите чувства во дневник.
Едно од момчињата помина осум часа правејќи макета на едреник, со пауза за ручек и шетање на кучето. Вториот прво ги сортирал и систематизирал своите колекции, а потоа се занимавал со пресадување цвеќиња. Ниту еден од нив немал негативни емоции за време на експериментот и не забележал појава на „чудни“ мисли.
Тројца учесници во експериментот пријавиле дека имале „самоубиствени мисли“ и пет доживеале напади на паника. Кај 27 тинејџери евидентирани се симптоми како гадење, потење, вртоглавица, топлотни бранови, стомачни болки… Речиси секој од нив пријавил чувство на страв и вознемиреност, пренесува порталот „21mm.ru“.
Интересот и возбудата пред новонастанатата ситуација и соочувањето со себе стивнале кај речиси сите учесници до почетокот на вториот или третиот час. Само десет тинејџери кои го прекинале експериментот се чувствувале вознемирени по три или повеќе часа осаменост.
Што правеле тинејџерите за време на експериментот?
тие јаделе
тие читале или се обидувале да читаат
завршиле некои училишни задачи (тоа било за време на распуст, а многу од нив во напад на очај се фатиле за учебниците)
гледале низ прозорецот или се „влечеле“ низ станот
отишле надвор, во продавница или кафуле (во експериментот, комуникацијата била забранета, но било дозволено да се разменат неколку потребни зборови со продавачите или касиерите)
составувале сложувалка или лего
цртале или се обиделе да цртат
си играле со куче или мачка
ја чистеле собата или станот
се капеа
се занимава со физичка активност
ги запишувале нивните чувства или мисли
свиреле пијано, гитара или флејта
тројца пишувале поезија или проза
едно момче патувало низ градот речиси пет часа, менувајќи автобуси и тролејбуси
момче отишло во забавен парк, но за три часа почнало да повраќа
едно момче го прошета целиот град
едно момче отиде во Зоолошката градина
едно девојче се молеше
едно девојче отиде во музејот
Што направија по експериментот?
Речиси секој се обидел да заспие во одреден момент, но никој не успеал да ги искорени „глупавите“ мисли кои опсесивно им се вртеле низ главите.
По завршувањето на експериментот, 14 тинејџери веднаш влегле на социјалните мрежи, 20 контактирале со своите пријатели, тројца родители, а петмина отишле да ги посетат своите пријатели. Останатите ги вклучија телевизорите или почнаа да играат компјутерски игри. Покрај тоа, речиси сите веднаш вклучија музика или ставија слушалки на ушите.
Сите стравови и симптоми исчезнале веднаш по завршувањето на експериментот. Интересно е што 63 тинејџери го препознале експериментот како корисен и интересен за самоспознавање. Шест учесници сами го повториле експериментот и тврдат дека успеале по неколку обиди.
Кога тинејџерите анализирале што им се случило за време на експериментот, 51 лице користеле фрази како „зависност“, „доза“, „повлекување“, „излезе дека не можам да живеам без…“, „Потребно ми е цело време „… Сите без исклучок рекоа дека биле ужасно изненадени од мислите што им се случиле за време на експериментот, но не можеле да се справат со нив поради влошувањето на нивната општа состојба.
