Милица била студентка во средното медицинско училиште во Крушевац која билаполна со искреност и одговорност, а потоа непознато момче ја однело во станот измамамувајќи ја, за наводно да ја повика неговата девојка. Младиот човек бил еден од петте насилници кои сакале групно да ја силуваат заедно.
Дечкото и кажал на Милица какви се неговите намери и и рекол да се соблече, што таа го одбила и му рекла да ја пушти. Младиот човек бил упорен и се обидел да и се соблече облеката, а Костиќ плачел и го молел да ја пушти да излезе од собата.
Еден од насилниците им рекол на другите да ја пуштат, со следниот коментар:
„Таа е невина, не сакам да ја допирам“, рекло момчето.
За жал, Милица не била ослободена. Девојчето се обидело на сите можни начини да ги спречи да ја силуваат. Плачела и ги молела, но не вредело. Бидејќи сакала да си ја спаси честа, решила да побегне. Кога останала сама во собата, скокнала од прозорецот на 11-ти кат.
Таа е тешко повредена била пренесена во болница. Инспекторот Добривоје Стефановиќ разговарал со Милица, која била во критична состојба. Еве како помина нивниот разговор:
Ја прашав: “Каде бевте?”
Милица одговори: “Бев на училиште. Со моите пријатели …” Требаше да имаат нешто – како писмена. Потоа повторно се разбуди и рече: „Отидов со некое момче на единаесеттиот кат да и се јавам на неговата девојка“.
Ја прашав: „А што направивте?“
Таа рече: „Тој дечко ми рече дека девојчето има строги родители и јас само треба да и се јавам“. Потоа повторно заспа. Неколку минути подоцна, Милица се разбуди и рече: „Бевме на единаесеттиот кат“. Таа рече дека кога излегла видела во лифтот.
Ја прашав: „Дали скокнавте сами или ве турна некој?“
Таа рече: „Самостојно скокнав низ прозорецот“.
Прашав: „Зошто?“
Таа рече: „Не можев повеќе да издржам … Само така можев да си ја спасам честа“.
После тоа, Милица падна во длабока кома, од која, за жал, не се разбуди.
